زرق (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زُرْق (به ضم زاء و سکون راء) یکی از واژگان به کار رفته در
قرآن کریم به معنای چشمهای کبود و
زَرَق (به فتح زاء و راء) به معنای کبود است.
زُرْق (يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ وَ نَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقاً) (روزى كه در
صور دميده مىشود؛ و مجرمان را با بدنهاى كبود، در آن روز جمع مىكنيم!)
زَرَق به معنى كبود است.
مجمع البیان زرقه را
رنگ سبز گفته
ولى
اقرب تصريح میكند كه رنگ كبود است مثل رنگ
آسمان.
زُرْق در آيه شريفه جمع ازرق به معنى كبود چشم است
يعنى «روزى در صور دميده شود گناهكاران را كبود چشم محشور میكنيم.» به احتمال قوى مراد از آن در آيه كورى است. در اقرب آمده «زَرِقَ الرَّجُلُ زَرْقاً: عَمِيَ» يعنى كور شد.
دليل اين احتمال آياتى است كه كور محشور شدن را صراحت دارند.
(وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَعْمى • قالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمى) (و هركس از ياد من روىگردان شود، زندگى سخت و تنگى خواهد داشت؛ و
روز قیامت، او را
نابینا محشور مىكنيم. مىگويد: پروردگارا! چرا مرا نابينا محشور كردى؟! من كه بينا بودم!)
(وَ نَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلى وُجُوهِهِمْ عُمْياً وَ بُكْماً وَ صُمًّا) (وروز قيامت، آنها را بر صورتهايشان محشور مىكنيم، در حالى كه نابينا و گنگ و كرند.)
«زرق» در كلام اللّه فقط يكبار آمده است.
قرشی بنایی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زرق»، ج۳، ص۱۶۱.