سرزنش حرص (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حرص به معنای خواستن بیش از اندازه
و
طمع است.
چشم دوختن و
غبطه خوردن به مال و منال
دنیا ، نکوهیده و ناپسند است.
«لا تمدن عینیک الی ما متعنا به ازوجـا منهم...»؛ (بنابر این،) هرگز
چشم خود را به نعمتهای (مادّی)، که به گروه‌هایی از آنها (
کفّار ) دادیم، میفکن! و بخاطر آنچه آنها دارند، غمگین مباش! و بال (عطوفت) خود را برای مؤمنین فرود آر!
«ولا تمدن عینیک الی ما متعنا به ازوجـا منهم زهرة الحیوة الدنیا لنفتنهم فیه ورزق ربک خیر وابقی»؛ و هرگز چشمان خود را به نعمتهای مادّی، که به گروه‌هایی از آنان داده‌ایم، میفکن! اینها شکوفه‌های زندگی دنیاست؛ تا آنان را در آن بیازماییم؛ و روزی پروردگارت بهتر و پایدارتر است!
طمعورزی در به چنگ آوردن
ثروت و
قدرت بیشتر، خصلتی ناپسند می‌باشد.
«ذرنی ومن خلقت وحیدا• وجعلت له مالا ممدودا• وبنین شهودا• ومهدت له تمهیدا• ثم یطمع ان ازید»؛ مرا با کسی که او را خود به تنهایی آفریده‌ام واگذار! همان کسی که برای او مال گسترده‌ای قرار دادم، و فرزندانی که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند، و وسایل زندگی را از هر نظر برای وی فراهم ساختم! باز هم
طمع دارد که بر او بیفزایم!
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۰، ص۳۹۳، برگرفته از مقاله «سرزنش حرص»
