سیدمحمدامین بن شفیع حسینی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدمحمدامین بن شفیع حسینی اصفهانی، از فضلا و شعرای
اصفهان در
قرن دوازده هجری بوده است.
میرزا محمّدامین متخلّص به «ازل» فرزند میرزا شفیع حسینی، مستوفی موقوفات، شاعر ادیب فاضل، جودت طبع و استقامت سلیقهاش به کمال و در شاعری، قدوه امثال بود. از فرط علوّ همّت و
تقوی هرگز به مشاغل دنیا آلوده نشد، و به وضع گوشهنشینان، معاش مینمود. وی در سال ۱۱۳۵ق
وفات یافت. ابیات زیر از او است:
"غمش با هرکه میگویم ز دل بیگانه میگردد ••• سر مهر از پُر زور این پیمانه میگردد"
"ازل الفت به دنیا از برای آخرت دارم ••• که مفلس ز آرزوی گنج در ویرانه میگردد".
مهدوی، سیدمصلحالدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۶۱۵.