• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شاذّ

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



شاذّ به معنی نادر و مقابل مشهور است. عنوان شاذّ در فقه گاه با قول به کار می‏ رود و گاه با قرائت و در علم درایه همراه حدیث به کار می‏ رود.




به نظریه مخالف مشهورِ فقها، قول شاذ اطلاق می‏ شود.



مراد از «حدیث شاذ» نزد فقها حدیثی است که فقها بدان عمل نکرده‏ اند؛ هر چند روایت صحیح و بدون معارض باشد.



مراد از «قرائت شاذّ» قرائتی از قرآن است که خلاف قرائت متواتر و مشهور باشد.


 
۱. ذکری الشیعة ج۳، ص۳۰۵.    
۲. تذکرة الفقهاء ج۳، ص۱۴۱.    
۳. جواهر الکلام ج۹، ص۲۹۱۲۹۲.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۴، ص۵۸۶.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات حدیثی | اصطلاحات فقهی




جعبه ابزار