جواد بن ابوالقاسم شوقی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جواد بن ابوالقاسم شوقی اصفهانی، شاعر
ادیب در
اصفهان می‌باشد.
میرزا جواد شوقی بن میرزا ابوالقاسم، شاعر
ادیب در سال ۱۲۹۹ق در
اصفهان متولّد شد و در این شهر
علم و
ادب آموخت. پدر و اجدادش از فضلای اهل علم بودند. شوقی در سرودن
شعر طبعی روان داشت و علامه بر سرودن غزل و رباعی، اشعار بسیاری در مدایح و مراثی
معصومین (علیهم‌السّلام) سروده است. او در سال ۱۳۶۴ق به
عتبات عالیات محرم ۱۳۷۱ق وفات یافت و در آن ارض اقدس مدفون شد.
[دیوان اشعار او در سال ۱۳۳۳ش و ۱۳۶۹ش به طبع رسیده است.
صغیر اصفهانی ماده تاریخ وفات او را چنین سروده است:
کسی اگر صغیر احوال پرسد ••••• که فوتش در چه تاریخ و زمان بود
نهد در جمع پا
جبرئیل و گوید ••••• «که پیش از
مرگ شوقی در جنان بود
]این ابیات از اوست:
کنون که فصل دی و موسم
زمستان است ••••• بنوش مِی که زمستان،
بهار مستان است
اثر اگر ز گلستان نمانده است چه غم ••••• صفای عارض یاران به از گلستان است
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۳۸۰-۳۸۱. ا
ا
