• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طائفه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





طائِفه (به فتح طاء و کسر همزه)، از واژگان قرآن کریم، به معنای قسمتی از مردم و قطعه‌ای از شی‌ء است.



طائِفه قسمتی از مردم و قطعه‌ای از شی‌ء است، ولی در قرآن به معنای دوم بکار نرفته است.


(وَدَّتْ‌ طائِفَةٌ مِنْ اَهْلِ الْکِتابِ لَوْ یُضِلُّونَکُمْ) (جمعى (از اهل کتاب از یهود)، دوست داشتند و آرزو مى‌كردند شما را گمراه كنند...) شیخ طبرسی فرموده: در اصل و تسمیه آن دو قول است، یکی آنکه طائفه مثل رفقائی است که از جمله کارشان سفر و طواف در شهرهاست، دیگری آنکه: طائفه جماعتی است که با آنها حلقه و دائره‌ای تشکیل می‌شود که به دور آن می‌گردند.
(اَنْ تَقُولُوا اِنَّما اُنْزِلَ الْکِتابُ عَلی‌ طائِفَتَیْنِ‌ مِنْ قَبْلِنا) (...بگوييد: «كتاب آسمانى تنها بر دو طايفه پيش از ما [يهود و نصارى‌] نازل شده بود...) مراد دو طائفه یهود و نصاری‌ هستند.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۵۰-۲۵۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۳۱.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۹۰.    
۴. آل عمران/سوره۳، آیه۶۹.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۲۵۴.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۳، ص۴۰۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۳۲۱.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۱۲۴.    
۱۰. انعام/سوره۶، آیه۱۵۶.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۴۹.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۳۸۳.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۵۲۸.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۱۹۹.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۲۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طائفه»، ج۴، ص۲۵۰-۲۵۲.    






جعبه ابزار