طبقه اول قراء
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طبقه اول قراء به قاریان عهد
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم از میان
صحابه اطلاق می‌شود.
نخستین
طبقه از قاریان، همان صحابه هستند که در عهد پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم به تعلیم و تعلم اشتغال داشتند و جمعی از ایشان همه
قرآن را جمع کرده بودند؛ از آن جمله، بانویی به نام‌ام ورقه دختر عبدالله بن حارث است.
چند تن از این طبقه به تعلیم قرائت قرآن شهرت داشتند که عبارتند از:
امام علی علیه‌السّلام ؛
عثمان ؛
ابی بن کعب ؛
زید بن حارثه ؛
عبدالله بن مسعود ؛
ابوموسی اشعری .
آیت الله معرفت در این باره می‌نویسد: «طبقه اول: در عهد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم بزرگان
صحابه ، قرآن را به همان نحوی که نازل می‌شد، از پیامبر فرا می‌گرفتند و چه بسا پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم برخی از آنان را به بلاد و قبایل دیگر می‌فرستاد تا مردم را به
اسلام خوانده، آیاتی از قرآن را برای آنان
قرائت کنند و قرآن را به آنان بیاموزند. شان صحابه برگزیده و به ویژه بزرگان صحابه در آن زمان، این بود؛ ولی شماری از آنان مختص به این کار و در نشر و تعلیم قرآن، مرجع دیگران بودند. اینان پنج تن بودند که مقدم بر همه، علی بن ابی طالب علیه‌السّلام بود و پس از وی عبدالله بن مسعود و ابی بن کعب و
ابودرداء قرار دارند. پنجمین آنان زید بن ثابت بود که از نظر سن از همه کوچک تر و از نظر شان و عنوان از همه آنان پایین تر بود…. اینان طبقه اول قاریان هستند که در عهد
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم امر قرائت مردم را به عهده داشته‌اند و اسناد قرائت‌ها در زمان‌های بعد به اینان منتهی می‌شود.
اما کسان دیگری که در عهد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و پس از وفات آن حضرت قرآن را جمع آوری کرده‌اند، اهمیت چندانی در امر قرائت نداشتند. ابوموسی اشعری،
معاذ بن جبل و
سالم مولی ابی حذیفه از آن جمله‌اند.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «طبقه اول قراء».
