• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ظن متعارف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ظن به موضوع یا حکم شرعی از راه‌های معمول را ظن متعارف می‌گویند.



ظن متعارف، به معنای ظن به حکم شرعی و یا موضوعی است که حکم شرعی دارد و از راه‌ها و اسباب متعارف و مورد قبول شرع برای مکلف حاصل می‌شود. نوع مردم و عقلای عالم معمولاً از راه‌های متعارف به امری ظن پیدا می‌کنند، مانند:ظن حاصل از خبر واحد یا ظواهر کتاب یا اجماع منقول.
[۱] محمدی، علی، شرح رسائل، ج۱، ص۸۳.



۱. محمدی، علی، شرح رسائل، ج۱، ص۸۳.
۲. نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۲، ص۴۱.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «ظن متعارف».


رده‌های این صفحه : اصول فقه | ظن | مباحث حجت | مباحث ظن




جعبه ابزار