• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ظهور ابتدایی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ظهور بدوی همان ظهور ناپایدار از لفظ در ذهن انسان می باشد.



به معنایی که از لفظ به ذهن انسان خطور می‌کند، در صورتی که ناپایدار باشد و با تأمل از بین برود، ظهور بدوی یا ابتدایی گویند، مانند جایی که قرینه و شاهدی بر خلاف ظهور لفظ وجود دارد، لیکن شخص از آن غافل است و بعد که متوجه آن می‌شود، ظهور ابتدایی از بین می‌رود و یا جایی که شخص، بعد متوجه شود که منشأ تبادر معنای پیشین، فزونی افراد آن معنا بوده است، بدون آنکه لفظ برای آن معنا وضع و تعیین شده باشد.


چنین ظهوری نزد اصولیان حجت نیست. مقابل آن، ظهور مستقر قرار دارد که حجت و معتبر است.


۱. اصول الفقه، ۲، ص ۱۲۹.    
۲. الإنصاف فی مسائل دام فیها الخلاف، ج۳، ص ۳۵۳.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۲۷۹، برگرفته از مقاله «ظهور ابتدایی».    






جعبه ابزار