عبادالرّحمان به هنگام رو به رو شدن با گفتار جاهلان خواستار سلامت و امنیّت و همزيستى مسالمت‌آميز: «وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِينَ ... وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً؛
بندگان خاصّ خداوند رحمان، كسانى هستند كه ... و هنگامى كه جاهلان آنها را مخاطب سازند (و سخنان نابخردانه گويند)، به آنها سلام مى‌گويند (و با بزرگوارى مى‌گذرند)» در احتمالى «سلاماً» مصدر (مفعول مطلق) براى فعل مقدّر است. يعنى «نتسلّم تسلّماً منكم» كه در اين صورت، «سلام» به جاى «تسلیم» نشسته است.
