• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عبدالله بن عامر یحصبی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




ابوعمران عبدالله بن عامر یَحْصُبی (۱۱۸ق)، از قرّاء سبعه و از پیشوایان علم حدیث و قرائت قرن دوم هجری قمری در شام بود.



ابوعمران عبدالله بن عامر بن یزید بن تمیم بن ربیعة بن عامر یحصبی دمشقی، وی اهل یَحْصُب از شهرهای یمن بود و به سال ۲۱ق در شهر بلقاء از توابع دمشق به دنیا آمد. در کنیه او اختلاف بسیار است، به‌طوری که درباره آن بیش از نه قول وجود دارد و مشهورترین آن، ابوعمران است. او از مردمان عرب و از قبیله حِمْیَر بود که پس از فتح دمشق به آن سرزمین آمد و ساکن آنجا گردید. وی از طبقه اول تابعین بوده و بنابر قولی، علم قرائت و قرآن را از خلیفه سوم عثمان بن عفان (خلافت ۲۳-۳۵ق) فراگرفت. به علاوه، بزرگانی چون فضالة بن عبید و مغیرة بن ابی شهاب نیز از اساتید قرائت او بوده‌اند.
در زمینه روایت و حدیث هم اساتید بسیاری را دیده که از آن جمله‌اند: نعمان بن بشیر، واثلة بن اسقع و قیس بن حارث غامدی. ابوعمران یکی از قرّای سبعه و از پیشوایان علم حدیث و قرائت اهل شام بود و مسئولیت بنای مسجد بزرگ دمشق را نیز برعهده داشت.
[۱۲] خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱۵، ص۱۴۵.
مدتی نیز از جانب ولید بن عبدالملک (حکومت ۸۶-۹۶ق) به تصدی امر قضا در دمشق اشتغال داشت.
[۱۴] جمعی از دانشمندان، فرهنگ زندگی نامه‌ها، ج۱، ص۵۵۵.
افرادی مانند جعفر بن ربیعه مصری، ربیعة بن یزید و عبدالرحمان بن عامر یحصبی از وی حدیث شنیده و روایت کرده‌اند. کتاب اختلاف مصاحف الشام و الحجاز و العراق و کتاب مقطوع القرآن و موصوله از آثار اوست. سرانجام در روز عاشورای سال ۸۸ در دمشق درگذشت.


۱. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۲۹، ص۲۷۸.    
۲. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۷، ص۴۰۰.    
۳. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۱، ص۴۸۹.    
۴. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۲۹۳.    
۵. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۵، ص۱۴۵.    
۶. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۹۵.    
۷. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۴۷.    
۸. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۷، ص۴۰۰.    
۹. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۵، ص۱۴۴.    
۱۰. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۴۷.    
۱۱. ابن جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۴۲۴.    
۱۲. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱۵، ص۱۴۵.
۱۳. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۹۵.    
۱۴. جمعی از دانشمندان، فرهنگ زندگی نامه‌ها، ج۱، ص۵۵۵.
۱۵. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۲۹، ص۲۷۲.    
۱۶. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۵۶.    
۱۷. ابن جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۴۲۵.    
۱۸. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۲۹۳.    
۱۹. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۲، ص۸۵.    
۲۰. ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۱۲، ص۲۹۱-۲۹۲.    
۲۱. بخاری، محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۵، ص۱۵۶.    
۲۲. وکیع ضبی، محمد بن خلف، اخبار القضاة، ج۳، ص۲۰۳.    
۲۳. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۳۰۹.    
۲۴. ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۵، ص۱۲۲-۱۲۳.    
۲۵. ابن حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۵، ص۳۷.    
۲۶. ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، المعارف، ص۵۳۰.    
۲۷. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۱۱۴.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۹۳، برگرفته از مقاله «عبدالله یَحْصُبی».






جعبه ابزار