• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عتبة‌ بن ربیعه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



عُتبة بن ربیعه، از سران و بزرگان قریش در زمان جاهلیت بوده که در جنگ بدر توسط حضرت علی (علیه‌السّلام) کشته شد.



ابوالولید، عُتبة بن ربیعه بن عبدشمس بن عبدمناف، بزرگ قریش و یکی از مهتران آنان در جاهلیت بود. وی از کسانی بود که به صاحب رای بودن و حلم و فضل و نفوذ کلام توصیف شده است. در جنگ فِجار برای صلح میان هوازن و کنانه میانجیگری کرد و هر دو گروه، به حکم او تن دادند. وی در جنگ بدر در صف مشرکان حضور یافت و علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) او را کشت.
[۳] شهاری صنعانی، علی بن عبد الله، بلوغ الارب، ج۱، ص۲۴۱.



منابع تاریخی او را یکی از اصحاب قلیب دانسته‌اند. اصحاب قلیب به آن دسته از سران قریش گفته می‌شود که در جنگ بدر به‌دست مسلمانان کشته شده و در چاه بدر مدفون‌ شدند. در جنگ بدر چون شمار کشتگان دشمن فراوان و دفن یکایک آنان برای مسلمانان دشوار بود، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود تا جنازه همه سران شرک را در چاهی کثیف و بدبو افکنند.


۱. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۳۹۵.    
۲. ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۲، ص۱۲۵.    
۳. شهاری صنعانی، علی بن عبد الله، بلوغ الارب، ج۱، ص۲۴۱.
۴. ابن‌کثیر، اسماعیل، البدایه و النهایه، ج۳، ص۲۹۲.    



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگران پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۱۰۳.






جعبه ابزار