علی بن عباسقلی مظاهری اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن عباسقلی مظاهری اصفهانی، از شعرا و ادبای معاصر اصفهان بوده است.
علی مظاهری کَروَنی متخلّص به «مظاهر» فرزند عباسقلی، شاعر و ادیب معاصر در سال ۱۳۰۳ش در «تیران» از توابع ناحیه کرون (به فتح کاف و واو)
اصفهان متولّد شده و پس از تحصیل در مکتب خانه در ۱۰ سالگی به همراه
پدر به اصفهان آمده و روزها به کار و فعالیّت و شب‌ها به تحصیل پرداخت و در ۱۸ سالگی به استخدام اداره آموزش و پرورش درآمده و به عنوان آموزگار در روستای نهضت آباد (شاهدان) تدریس کرد. سپس به خمینی شهر انتقال یافته و با دریافت مدرک دیپلم ششم ادبی، در دبیرستان‌های آن شهر به تدریس مشغول شد. چند سال بعد به اصفهان منتقل و به تدریس ادامه داد.
در سال ۱۳۴۳ به تحصیل در دانشسرای عالی تهران مشغول شد و لیسانس گرفت. او پس از سال‌ها تدریس در سال ۱۳۶۹ش بازنشسته شد و در کنار تدریس در دبیرستان‌ها، در مراکز تربیت معلم و دانشگاه‌های آزاد اسلامی نجف‌آباد و خوراسکان و دانشسراها و مراکز آموزش عالی و ضمن خدمت فرهنگیان به تدریس پرداخت.
وی از ۲۰ سالگی لب به سرودن اشعار گشوده و در انجمن ادبی شیدا و سپس انجمن کمال شرکت کرد و از محضر اساتیدی چون
عباس شیدا،
محمّدحسین صغیر اصفهانی،
عبدالکریم بصیری، محمّدرضا شمشیری (شکیب)، حسن بهنیا (متین) و جعفر نوا در زمینه شعر و ادب بهره گرفت. از اشعار دوره جوانی او در مجموعه‌ای با عنوان «این لحظه‌ها» در سال ۱۳۴۹ش به چاپ رسیده و باقی اشعار او هنوز چاپ نشده است.
شعر زیر از اوست:
"ما پرتو جمال تو در خواب دیده‌ایم ••• مهتاب را در آینه آب دیده‌ایم"
"با سایه دو زلف چلیپا بر ابرویت ••• نقش صلیب در دل محراب دیده‌ایم"
"با زلف و روی خنده دندان نمای تو ••• شاخ شکوفه در شب مهتاب دیده‌ایم".
وی سرانجام در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۸۷ش وفات یافته و در قطعه هنرمندان در گورستان باغ رضوان اصفهان مدفون شد. فضل‌اللّه خان اعتمادی خوئی ضمن مرثیه‌ای که برای او سروده، مادّه تاریخ وفات او را چنین گفته است:
"رقم کرد «برنا» به شمسی وفاتش: «مظاهر ادیب نکوطبع ما کو»".
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۵۲۴.
