• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

علی بن عبدالمحمود خلیلیان اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



علی بن عبدالمحمود خلیلیان اصفهانی، از شعرا و ادبای معاصر اصفهان بوده است.



میرزا علی خلیلیان متخلّص به «رجاء» فرزند عبدالمحمود، از شعرا و ادبای معاصر اصفهان بوده است. او در سال ۱۳۱۷ق در اصفهان متولّد شده و پس از مدّتی تحصیل به بافندگی مشغول شد. از جوانی لب به گفتن شعر گشوده و در انجمن‌های ادبی اصفهان مانند شیدا، ادیب فرهمند، پروانه و کمال شرکت می‌کرده است. این شعر از اوست:

"یوسفا خوارتر از این به عزیزان منگر ••• که تو در اوج جلالی و من‌ اندر چاهم"
"نرسد دست تمنّا به تو‌ ای نخل بلند ••• سر فرود آر و بده بوسه که من کوتاهم".


او شاعری خوش‌ذوق و باقریحه و متدیّن و عارف بوده و عاقبت در ذی‌قعده ۱۴۱۱ق (برابر با اردیبهشت ۱۳۷۰ش) وفات یافته و در قطعه نام‌آوران واقع در قبرستان باغ رضوان اصفهان مدفون شد. مادّه تاریخ فوتش را «محور اصفهانی» ضمن مرثیه‌ای گوید:

"عارفی خواست وفاتش چو به شمسی گفتم: «بود در جمع از اخلاص و وفا یار ادب»".


این کتاب‌ها مجموعه اشعار چاپ شده اوست:

۱. «اندرزنامه»؛
۲. «دیوان رجاء»؛
۳. «مناقب الائمه».
[۱] مهدوی، سید مصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۲۰۴-۲۰۵.
[۲] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، مزارات اصفهان، ص۱۳۱.



۱. مهدوی، سید مصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۲۰۴-۲۰۵.
۲. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، مزارات اصفهان، ص۱۳۱.



مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۵۳۲.    






جعبه ابزار