علی بن محمود انصاری اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن محمود انصاری اصفهانی، از فضلا و ادبای قرن سیزدهم هجری در اصفهان بوده است.
حاج میرزا علی انصاری ملقّب به «امین الوزاره» فرزند محمود،مشهور به میرزا آقاسی اصفهانی، از فضلا و شعرای قرن سیزدهم هجری در
اصفهان بوده است. در ۲۲
شوال ۱۲۴۸ق در اصفهان متولّد شده و با دوست شفیق و یار و رفیق خود
میرزا ابوالحسن جلوه در خدمت
میرزا حسن نوری حاضر شد و همچنین از شاگردان
عبدالجواد مدرس خراسانی است. این
شعر از حاج میرزا علی انصاری است:
"تا خاک رهگذار تو باشد نشست ما ••• برتر ز نُه رواق بود جای پست ما"
"ما پا نهاده‌ایم به دوش جناب عشق ••• دست کسی کجا برسد فوق دست ما"
"در جام می چو باده وحدت فکنده‌اند ••• زین مِی رواست، ساقی اگر هست مست ما"
"ما با فنا خوشیم و چو عود اندر آتشیم ••• در نیستی نمود کند بود و هست ما"
"گفتیم صد هزار بلی در ملا و باز ••• هر دم صلا زنند به هستِ الست ما".
پس از آن به شیراز رفته و نزد
ظل‌السّلطان (فرزند ناصرالدّین شاه) به خدمات دیوانی مشغول شد ولی پس از عزل ظل السّلطان از حکومت فارس، به همراه او به اصفهان آمد و به امور دیوانی پرداخت تا اینکه در ۱۳
محرّم سال ۱۳۰۵ق بر اثر بیماری قولنج وفات یافت.
میرزا محمّدحسن عنقا این مصرع را مادّه تاریخ فوت او یافته است:
«شده جنّت مقامی انصاری».
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۵۶۳.
