• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

علی بن باقر دیوانه اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



علی بن باقر دیوانه اصفهانی، از شعرا و ادبای معاصر اصفهان بوده است.



علی اصفهانی متخلّص به «دیوانه» فرزند استاد باقر، شاعر ادیب معاصر در سال ۱۲۷۲ش در اصفهان متولّد گردیده و در آغاز نوجوانی به نانوایی مشغول شد. در جوانی خواندن و نوشتن آموخت و در همان سال‌ها به سرودن شعر پرداخت. این شعر از اوست:

"شمع فراق، جامه هستی ز کف بسوخت ••• این سوز جانگداز، ز پروانه آرزوست"
"چون مرغ خسته دل، به کناری گرفته جای••• کز دست دوست طعمه بر او دانه آرزوست".
بسیاری از اشعارش مدایح و مراثی چهارده معصوم (علیهم‌السّلام) است. وی در ماه رمضان ۱۴۰۷ق مطابق با ۵ اردیبهشت ۱۳۶۶ش وفات یافته و در قطعه ۹ قبرستان جدید اصفهان (باغ رضوان) مدفون شد.


این کتاب‌ها از اشعار او به چاپ سیده است:

۱. «دیوان دیوانه اصفهانی» در سال ۱۳۱۸ش؛
۲. «نوبهار دیوانه» در سال ۱۳۴۶ش؛
۳. «بوستان غم انگیز کربلا» در سال ۱۳۵۰ش؛
۴. «گلشن راز».
[۱] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۱۹۸-۱۹۹.
[۲] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، مزارات اصفهان، ص۱۳۰.



۱. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۱۹۸-۱۹۹.
۲. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، مزارات اصفهان، ص۱۳۰.
۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۹، ص۳۳۵.    



مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۴۷۹.    






جعبه ابزار