ابن ابی‌جامع علی‌ بن ‌حسین

آلِ ابی‌جامع، خاندانی از عالمان دینی شیعه در عراق و لبنان و ایران در سده ۱۰ و ۱۱ق/۱۶ و ۱۷م است. یکی از آن خاندان، علی‌ بن ‌حسین، فقیه و محدث بود.

علی‌ بن ‌حسین، فقیه و محدث بود وی ساکن خلف آباد بوده و از سید نعمت‌الله جزایری اجازه روایت داشته‌ است.

تألیفات وی اینهاست: ۱. توقیف‌ المسائل، تألیف در ۱۱۲۴ق/۱۷۱۲م؛ ۲. الاربعون حدیثا. آقا بزرگ گوید نسخه‌ای از این کتاب را در کتابخانه آستان‌ قدس رضوی به خط ابراهیم‌ بن ‌شکرالله، تاریخ فراغت از تألیف روز جمعه اول جمادی‌ الثانی (۱۱۲۹ق/ ۱۷۱۷م) دیده‌ است. ۳. الافادة السنیّة فی‌ مهم‌ الصلاة الیومیه تاریخ فراغت از تألیف ۱۲ شعبان ۱۱۰۶ق/۱۸ مارس ۱۶۹۵م. آقا بزرگ می‌گوید که نسخه‌ای از آن را در کتابخانه سیدجعفر بن ‌سید باقر آل بحرالعلوم دیده‌ است. ۴. وسیلة ‌الوصول، منظومه‌ای در علم اصول؛ ۵. رساله‌ فی‌ اجزاء‌ القضیه؛ ۶. ارشاد‌ المتعلم‌ الی ‌الطریق.

۱.	↑ محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۲، ص۲۵۴.
۲.	↑ محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱، ص۴۲۲.
۳.	↑ محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۲، ص۲۵۵.
۴.	↑ محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱۱، ص۳۲.
۵.	↑ محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱، ص۵۱۸.