• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غش

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



غش به فتح غین مصدر و به کسر آن اسم مصدر می‌باشد.




غش در لغت به معنی پند خالص ندادن به کسی یا ظاهر کردن خلاف آن‌چه در دل باشد آمده است.
[۱] مجمع البحرین، ص۳۵۶.
[۲] المصباح المنیر، ج۲، ص۶۰.




و در اصطلاح چنان‌که از ظاهر کلمات فقهاء استفاده می‌شود غش به معنی آمیختن و مخلوط ساختن جنسی به جنس دیگر است و آن را به دو قسم تقسیم کرده اند.



الف ـ غش خفی و آن بنحوی است که نوعاً بر بیننده پوشیده و مستور است مثل آمیختن آب به شیر.
این نوع چنان‌که در حدائق و مکاسب می نویسد: بدون خلاف حرام است.
ب ـ غش غیر خفی و آن آمیختنی است که بر بیننده نوعاً مکشوف و معلوم است مثل آمیختن خاک به گندم.
این نوع حرام نیست و فقط چنان‌که در حدائق و روضه می نویسد مکروه است.
[۴] حدائق الناضره، ج۵، ص۳۶.
[۶] شرح تبصره علامه تألیف (ذو المجدین)، ج۱، ص۳۲۲.



 
۱. مجمع البحرین، ص۳۵۶.
۲. المصباح المنیر، ج۲، ص۶۰.
۳. مکاسب (شیخ انصاری)، ج۱، ص۲۷۵.    
۴. حدائق الناضره، ج۵، ص۳۶.
۵. شرح لمعه، ج۳، ص۳۸۸.    
۶. شرح تبصره علامه تألیف (ذو المجدین)، ج۱، ص۳۲۲.




جابری عرب‌لو، محسن، فرهنگ اصطلاحات فقه فارسی، ص۱۳۴-۱۳۵.





جعبه ابزار