• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَخور (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





فَخور: (مَنْ كَانَ مُخْتالًا فَخُوراً)
«فَخور» صیغه مبالغه از مادّه‌ «فخر» به معناى كسى است كه نسبت به ديگران بسيار فخر فروشى مى‌كند، تفاوت‌ «مختال» و «فخور» در اين است كه: اولى، اشاره به تخيلات كبرآلود ذهنى است، و دومى، به اعمال كبر آميز خارجى.



ترجمه و تفسیر آیات مرتبط با فَخور:

۱.۱ - آیه ۳۶ سوره نساء

(وَاعْبُدُواْ اللّهَ وَلاَ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَبِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَالْجَارِ ذِي الْقُرْبَى وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالجَنبِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ مَن كَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا) (و خدا را بپرستيد؛ و هيچ چيز را همتاى او قرار ندهيد؛ و به پدر و مادر، نيكى كنيد؛ همچنين به خويشاوندان و يتيمان و مستمندان، و همسایه نزديک، و همسايه دور، و دوست و همنشين، و واماندگان در سفر، و بردگانى كه مالک آن‌ها هستيد؛ زيرا خداوند، كسى را كه متکبّر و فخرفروش است، و از اداى حقوق ديگران سرباز مى‌زند، دوست نمى‌دارد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه (فخور) به معناى كسى است كه زياد افتخار مى‌كند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۱۸ سوره لقمان

(وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ) (پسرم! با بى‌اعتنايى از مردم روى مگردان، و با تكبر و غرور بر زمين راه مرو كه خداوند هيچ متكبّر فخر فروشى را دوست ندارد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: خدا دوست نمى‌دارد كسانى را كه دستخوش خيلاء و كبرند، و اگر كبر را خيلاء خوانده‌اند، بدين جهت است كه آدم متكبر خود را بزرگ خيال مى‌كند، و چون فضيلت براى خود خيال مى‌كند، زياد فخر مى‌فروشد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۳ - آیه ۲۳ سوره حدید

(لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ) (اين بخاطر آن است كه براى آنچه از دست داده‌ايد تأسف نخوريد، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشيد؛ و خداوند هيچ متكبّر فخرفروشى را دوست ندارد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: فخور به معناى كسى است كه زياد افتخار و مباهات مى‌كند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. نساء/سوره۴، آیه۳۶.    
۲. لقمان/سوره۳۱، آیه۱۸.    
۳. حدید/سوره۵۷، آیه۲۳.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۲۷.    
۵. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۳۶.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۳، ص۴۸۶.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۷، ص۶۵.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۳۷۹.    
۹. نساء/سوره۴، آیه۳۶.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۸۴.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۵۶۳.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۳۵۵.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۴۳.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۷۲.    
۱۵. لقمان/سوره۳۱، آیه۱۸.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱۲.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۳۲۶.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۱۸.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۱۸۴.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۰۰.    
۲۱. حدید/سوره۵۷، آیه۲۳.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۴۰.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۹۵.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۶۸.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۲۴۱.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۶۳.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «آثارَهُمْ»، ص۹.    






جعبه ابزار