آن حضرت در مقام دعا عرضه می‌داشت: «پروردگارا! عهدنامه خود را منتشر ساختی، پس نگاه مرا در آن، عبادت و قرائتم را تفکر، و تفکرم را موجب عبرت قرار ده. خدایا! قرائتم را بی تفکر قرار مده و نظرم را در قرآن توام با غفلت مگردان»
امام علی علیه‌السّلام فرمودند: «الا لا خیر فی قرائة لا تدبر فیها؛ آگاه باشید که تلاوت بدون تفکر خیری ندارد». پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: «وای به حال کسی که آیات الهی را بر زبان آورد؛ ولی در آن‌ها تدبر نکند». از امام سجاد علیه‌السّلام نیز نقل شده که آیات قرآن خزینه‌های حکمت ربانی است؛ پس در خزانه را که می‌گشایی، باید در آن نظر کنی و با تفکر، جواهر معانی و حکمت‌ها را بیرون آوری.
از روایات اسلامی به خوبی به دست می‌آید زیاد خواندن قرآن در قیاس با خوب خواندن و تدبر و اندیشیدن در آن، فضیلت کمتری دارد. امام رضا علیه‌السّلام در حدیثی به نقل از جد بزرگوارش درباره آیه (فاقرؤوا ما تیسر منه)
