• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قاعده استحاله تأثیر معدوم در موجود

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



قاعده استحاله تاثیر معدوم در موجود، منشا اثر نبودن عدم و امر عدمی است.



قاعده استحاله تاثیر معدوم در موجود، قاعده‌ای فلسفی است و بیان می‌کند که هر اثری در جهان هستی مربوط به «وجود» بوده و «عدم» چیزی نیست که منشا اثر باشد. بنابراین، چیزی که موجود نشده محال است اثر داشته باشد.


این قاعده در اصول فقه در موارد مختلفی مطرح شده است، از جمله در بحث «واجب معلق» و «مقدمه متاخر».


در این مورد، شعر معروفی وجود دارد:
ذات نایافته از هستی بخش کی تواند که شود هستی بخش
کهنه ابری که بود ز آب تهی ناید از وی صفت آب دهی


۱. صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۲، ص۲۳۳.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «قاعده استحاله تأثیر معدوم در موجود».    



جعبه ابزار