• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

لفظ تثنیه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


لفظ تثنیه، لفظ دلالت کننده بر دو فرد از یک ماهیت است.


لفظ تثنیه ، لفظی است که بر دو فرد از یک ماهیت دلالت می‌کند و علامت آن در عربی «الف و نون» در حالت رفع، و «یا و نون» در حالت نصب و جر است.
مانند: «جاء زیدان» و «رایت زیدین» و «مررت بزیدین».

در این که آیا استعمال لفظ تثنیه و جمع و اراده معانی متعدد از آنها جایز است یا نه، اختلاف وجود دارد؛ عده‌ای از اصولیون آن را جایز دانسته و برخی دیگر به عدم جواز آن رای داده‌اند.
[۱] محاضرات فی اصول الفقه، خویی، ابوالقاسم، ج۱، ص۲۱۱.    
[۲] الذریعة الی اصول الشریعة، علم الهدی، علی بن حسین، ج۱، ص۲۲۹.    
[۳] معالم الدین و ملاذ المجتهدین، صاحب معالم، حسن بن زین الدین، ص۴۰.    
[۴] فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، جعفر، ج۲، ص۲۴.
[۵] بحوث فی علم الاصول، صدر، محمد باقر، ج۱، ص۱۵۶.    
[۶] اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۱، ص۴۱.    


استعمال لفظ تثنیه در معانی متعدد.

۱. ↑ محاضرات فی اصول الفقه، خویی، ابوالقاسم، ج۱، ص۲۱۱.    
۲. ↑ الذریعة الی اصول الشریعة، علم الهدی، علی بن حسین، ج۱، ص۲۲۹.    
۳. ↑ معالم الدین و ملاذ المجتهدین، صاحب معالم، حسن بن زین الدین، ص۴۰.    
۴. ↑ فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، جعفر، ج۲، ص۲۴.
۵. ↑ بحوث فی علم الاصول، صدر، محمد باقر، ج۱، ص۱۵۶.    
۶. ↑ اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۱، ص۴۱.    


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۷۱، برگرفته از مقاله «لفظ تثنیه»۶۷۱.    


رده‌های این صفحه : الفاظ مفرد
جعبه ابزار