• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

منقول عرفی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



لفظ نقل شده به معنای دیگر توسط عرف را منقول عرفی گویند.



منقول عرفی، لفظی است که به وسیله عرف از معنای اصلی و اولی خود نقل داده شده و در معنای دوم استعمال می‌شود، مانند: لفظ «سیاره» که در لغت به معنای «متحرک» می‌باشد، اما عرف آن را بر وسیله نقلیه اطلاق می‌نماید.


منقول عرفی بر دو قسم است:
۱. منقول عرفی عرف عام، مانند: لفظ «سیاره»؛
۲. منقول عرفی عرف خاص، هم چون اصطلاحات رایج در هر علم و فن، مانند: کلمات «رفع»، «جر» و «نصب» در اصطلاح نحوی‌ها، و «جوهر» و «عرض» در اصطلاح متکلمان که از معانی لغوی شان به معانی اصطلاحی نقل داده شده‌اند.
[۲] فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۱، ص۲۲۹.



۱. علامه حلی، حسن بن یوسف، مبادی الوصول الی علم الاصول، ص۶۲.    
۲. فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۱، ص۲۲۹.
۳. صاحب معالم، حسن بن زین الدین، معالم الدین و ملاذ المجتهدین، ص(۳۵-۳۴).    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «منقول عرفی».

رده‌های این صفحه : لفظ منقول




جعبه ابزار