لفظ مفرد (مقابل جمع)

لفظ دلالت کننده بر یک فرد از افراد طبیعت را لفظ مفرد (مقابل جمع) گویند.

لفظ مفرد، مقابل لفظ تثنیه و جمع بوده، و به لفظی گفته می‌شود که بر یک فرد از افراد طبیعت دلالت می‌کند، مانند: «زید»، «اسد رجل».

عالمان اصولی درباره این که آیا استعمال لفظ مفرد در بیش از یک معنا جایز است یا نه اختلاف کرده‌اند و مشهور معتقدند چنین استعمالی جایز نیست.

۱.	↑ اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۱، ص۴۱.
۲.	↑ معالم الدین و ملاذ المجتهدین، صاحب معالم، حسن بن زین الدین، ص۴۰.
۳.	↑ محاضرات فی اصول الفقه، خویی، ابوالقاسم، ج۱، ص۲۱۱.
۴.	↑ بحوث فی علم الاصول، صدر، محمد باقر، ج۱، ص۱۵۱.

رده‌های این صفحه : الفاظ مفرد