• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مذموم (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مَذْموم (به فتح ذال و تشدید میم) از واژگان قرآن کریم به معنای نکوهیده است.



مَذْموم اسم مفعول از ماده «ذمّ» است. ذمّ به معنای نكوهش و خلاف مدح است. در اقرب گويد: ذمّ خلاف مدح و عيب است. و آن مصدر و اسم هر دو به كار رفته است‌.
[۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد.



(لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُوماً مَخْذُولًا) يعنى «با خدا معبود ديگرى مگير و گرنه نكوهيده و خوار گردى.»


«مذموم» سه بار در قرآن آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۲۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۳۱.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۶۷.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد.
۵. اسراء/سوره۱۷، آیه۲۲.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۷۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۹۵.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۲۸.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۱۵.    
۱۰. اسراء/سوره۱۷، آیه۱۸.    
۱۱. اسراء/سوره۱۷، آیه۲۲.    
۱۲. قلم/سوره۶۸، آیه۴۹.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ذمّ»، ج۳، ص۲۳.    






جعبه ابزار