مساوات (ادبیات)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مساوات (ادبیات)، ادای مقصود با الفاظ مساوی عبارات متعارف را می‌گویند.
از انواع اسلوب معانی، «مساوات» است که در مقابل «
ایجاز » و «
اطناب » قرار دارد. ایجاز، ادای مقصود به کمتر از عبارت متعارف، و اطناب، ادای مقصود به بیشتر از عبارت متعارف است.
سکاکی و برخی دیگر درباره وجود واسطه‌ای به نام مساوات میان ایجاز و اطناب گفته‌اند: مساوات واسطه میان ایجاز و اطناب است؛ ولی نه مذموم است و نه ممدوح؛ زیرا مساوات کلام متعارفی است مانند آن چه از عامه مردم صادر می‌شود که در مقام
بلاغت نیستند.
ابن اثیر و عده‌ای گفته‌اند: میان ایجاز و اطناب واسطه‌ای نیست؛ زیرا ایجاز، ادای مقصود با لفظ غیرزائد، و اطناب، ادای مقصود با لفظ زائد است.
برخی برای مساوات، این
آیه را مثال آورده‌اند: (ولا یحیق المکر السیئ الا باهله...) .
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «مساوات (ادبیات)».
