• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مشکور (شهید کربلا)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مشکور در منابع کهن، نام و نشانی ندارد. ولی به گفته برخی از موّرخین، وی از دوستداران خاندان عصمت و طهارت و زندانبان طفلان مسلم علیه السلام بود.
[۱] المزار، مفید، محمد بن محمد، ج۱، ص۱۵۲.
[۲] انصار الحسین، شمس الدین، محمد مهدی، ج۱، ص۱۶۵.
[۳] مستدرکات علم رجال الحدیث، نمازی شاهرودی، ج۷، ص۴۱۸.
[۴] قاموس الرجال، تستری، محمدتقی، ج۸، ص۴۸۷.
[۵] معجم رجال الحدیث، خوئی، ابو القاسم، ج۱۸، ص۱۵۳.




او پس از شناختن آن طفلان مسلم اندوهناک گشت و امکانات رفاهی را در زندان برایشان فراهم کرد. چون شب فرا رسید آنان را بر سر راه قادسیه آورد و انگشترش را به عنوان علامت به آنها داد تا با ارائه آن به بردارش، در قادسیه، راهنمایی شده و راهی مدینه شوند. از سوی دیگر، چون عبیدالله بن زیاد از آزادی طفلان مسلم آگاه شد، مشکور را احضار کرد و گفت: با پسران مسلم چه کردی؟ گفت: آنها را در راه خدا آزاد کردم.
عبیدالله پرسید: از من نترسیدی؟ پاسخ داد: تنها از خداوند متعال می‌ترسم. ای پسر زیاد! پدر این کودکان را کشتی، از اینها چه می‌خواهی؟ من به احترام پیامبر صلی الله علیه و آله آنها را آزاد کردم و از آن حضرت امید شفاعت دارم و تو از شفاعت او محرومی. عبیدالله خشمگین شد و گفت: فرمان می‌دهم تا سرت را از بدن جدا کنند. مشکور گفت: از سری که در راه مصطفی نباشد، بیزارم. در این لحظه ابن زیاد فرمان داد او را پانصد تازیانه بزنند و سرش را از تن جدا کنند. هنگامی که نخستین تا زیانه‌ها را به او می‌زدند این جمله‌ها را می‌خواند: «بسم الله الرحمن الرحیم»، الهی مرا شکیبایی ده! ای پروردگار من! مرا به -شفاعت‌- مصطفی و فرزندانش رهایی ده!
دیگر تا پایان ضربه‌ها سخنی نگفت. سپس آب خواست، ولی ابن زیاد گفت: او را تشنه گردن بزنید. مشکور شفاعت عمرو بن حارث را نیز در این باره نپذیرفت و پس از گفتن این جمله: «من از آب کوثر سیراب شدم.»، به فیض شهادت نایل گشت .
[۶] روضة الشهدا، واعظ کاشفی، ج۱، ص۲۳۳.
[۷] روضة الشهدا، واعظ کاشفی، ج۱، ص ۲۳۵.
[۸] ناسخ التواریخ، سپهر کاشانی، محمدتقی، ج۲، ص۱۱۲- ۱۱۳.
[۹] وسیلة الدارین، موسوی زنجانی، ج۱، ص۲۲۵- ۲۲۶.



۱. المزار، مفید، محمد بن محمد، ج۱، ص۱۵۲.
۲. انصار الحسین، شمس الدین، محمد مهدی، ج۱، ص۱۶۵.
۳. مستدرکات علم رجال الحدیث، نمازی شاهرودی، ج۷، ص۴۱۸.
۴. قاموس الرجال، تستری، محمدتقی، ج۸، ص۴۸۷.
۵. معجم رجال الحدیث، خوئی، ابو القاسم، ج۱۸، ص۱۵۳.
۶. روضة الشهدا، واعظ کاشفی، ج۱، ص۲۳۳.
۷. روضة الشهدا، واعظ کاشفی، ج۱، ص ۲۳۵.
۸. ناسخ التواریخ، سپهر کاشانی، محمدتقی، ج۲، ص۱۱۲- ۱۱۳.
۹. وسیلة الدارین، موسوی زنجانی، ج۱، ص۲۲۵- ۲۲۶.



جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص۳۵۹-۳۶۰.    






جعبه ابزار