معروف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَعْروف (به فتح میم، سکون عین) از
واژگان قرآن کریم به معنای شناخته شده و آن مقابل منکر است و از آن کار نیک مطابق
فطرت قصد می‌شود.
مَعْروف به معنای شناخته شده و آن مقابل منکر است و از آن کار نیک مطابق فطرت قصد می‌شود.
راغب اصفهانی گوید: معروف هر فعلی است که خوبی آن به وسیله
عقل یا
شرع شناخته شود.
در
تفسیر المیزان ذیل آیه
(وَ لَهُنَّ مِثْلُ الَّذِی عَلَیْهِنَ بِالْمَعْرُوفِ) (...و براى زنان، همانند وظايفى كه بر دوش آنهاست، حقوق شايسته‌اى قرار داده شده...)
گفته: معروف آن است که مردم با ذوق مکتسب از حیات اجتماعی متداول آنرا می‌دانند... معروف در
شریعت اسلام آن است که مردم آنرا به فطرت سلیم می‌دانند.
در آیات
(فَاَمْسِکُوهُنَ بِمَعْرُوفٍ اَوْ سَرِّحُوهُنَ بِمَعْرُوفٍ) (...يا به طور شايسته آنها را نگاه داريد و آشتى كنيد، و يا به طرز پسنديده‌اى آنها را رها سازيد...)
(قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَ مَغْفِرَةٌ خَیْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ یَتْبَعُها اَذیً) (گفتار پسنديده در برابر نيازمندان، و
عفو و گذشت از تندخويى آنها، از صدقه‌اى كه آزارى به دنبال آن باشد، بهتر است...)
و غیره مراد کاری و عملی و قولی است که مطابق عقل و فطرت سیلم بوده باشد، در این‌صورت مطلق معروف مورد تصدیق شرع است. خواه شرع بالخصوص به آن تصریح کرده باشد یا نه.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مَعْرُوف»، ج۴، ص۳۲۸-۳۲۷.
