• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

معنای خاص

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



معنای خاص، معنای فاقد افراد متعدد واقعی یا فرضی می باشد.



معنای خاص یا جزئی، مقابل معنای عام بوده و عبارت است از معنایی که شامل افراد متعدد (خارجی یا فرضی) نمی‌شود؛ یعنی نمی‌توان افراد متعددی برای آن فرض کرد. به طور کلی تمامی اسم‌های عَلَم و هر اسمی که با این یا آن مقید می‌شود، بر مفهوم جزئی دلالت می‌کند، مانند: مفهوم «سقراط»، «نجف» و «این کتاب».
در کتاب « کفایة الاصول » آمده است:
«ثم ان الملحوظ حال الوضع اما یکون معنی عاما فیوضع اللفظ له تارة و لافراده و مصادیقه اخری و اما ان یکون معنی خاصا لایکاد یصح الا وضع اللفظ له دون العام».
[۲] منطق صوری، خوانساری، محمد، ص۸۷.
[۴] المنطق، مظفر، محمد رضا، ص۵۷.



۱. کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۱۰.    
۲. منطق صوری، خوانساری، محمد، ص۸۷.
۳. فوائد الاصول، نائینی، محمد حسین، ج۱، ص۳۱.    
۴. المنطق، مظفر، محمد رضا، ص۵۷.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۷۵۷، برگرفته از مقاله «معنای خاص».    

رده‌های این صفحه : معانی الفاظ




جعبه ابزار