ملّاخداوردی بن محمّدقاسم افشار، از علماء قرن یازدهم هجری و از اجلاء شاگردان ملّاعبدالله شوشتری[و شیخ بهائی] و معاصر با مجلسی بوده است. در فضل و کمال او همین بس که در خانوادهای به مقام سامی علم و کمال رسیده که در بین آنها اهل فضلی وجود نداشته است.
[۱]مهدوی، سیدمصلحالدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۵۸۵.