منفکّین (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منفکّین: (وَ الْمُشْرِکینَ مُنْفَکِّینَ) «منفکّین» جمع «مُنْفَکّ»
ممکن است اسم فاعل باشد یا اسم مفعول؛ بنابر تفسیر اول و دوم آیه، معنای اسم فاعلی دارد و بنابر تفسیر سوم معنای اسم مفعولی.
(لَمْ یَکُنِ الَّذینَ کَفَروا مِنْ اَهْلِ الْکِتَابِ وَ الْمُشْرِکینَ مُنفَکّینَ حَتَّی تَاْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ) (
کافران از
اهل کتاب و
مشرکان می‌گفتند: دست از آیین خود بر نمی‌دارند تا دلیل روشنی برای آن‌ها بیاید، )
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه منفکین از ماده انفکاک است که به معنای جدایی دو چیز است که به شدت به هم متصل بوده‌اند و مراد از آن -به طوری که از جمله
(حَتَّی تَاْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ) استفاده می‌شود -جدا شدن از مقتضای سنت
هدایت و بیان است، گویا سنت الهی دست بردار از آنان نبوده، تا
حجت و بینه بیاید، همین که آمد آن وقت رهاشان می‌کند و به حال خودشان واگذار می‌کند، هم چنان که در جای دیگر به این معنا اشاره نموده می‌فرماید:
(وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُضِلَّ قَوْماً بَعْدَ اِذْ هَداهُمْ حَتَّی یُبَیِّنَ لَهُمْ ما یَتَّقُونَ) (دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «منفکّین»، ص۵۵۸.
