• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

منقبت (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





منقبت: (فَنَقَّبوا فی الْبِلادِ)
«منقبت» نیز از مادّه‌ « نقب» است و به افعال و صفات برجسته اشخاص می‌گویند به خاطر نفوذ و تاثیری که در مردم دارد و یا طریق را برای ترقی صاحبش می‌گشاید و «نقیب» به کسی می‌گویند که درباره جمعیتی بحث و بررسی می‌کند و از اوضاع و احوال آن‌ها باخبر است.



(وَ کَمْ اَهْلَکْنا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ اَشَدُّ مِنْهُم بَطْشًا فَنَقَّبوا فی الْبِلادِ هَلْ مِن مَّحیصٍ) (چه بسیار اقوامی را که پیش از آن‌ها هلاک کردیم، اقوامی که از آنان قوی‌تر بودند و شهرها و کشورها را گشودند؛ آیا راه فراری از عذاب الهی وجود دارد؟!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه تنقیب که مصدر فعل ماضی نقبوا است، به معنای سیر است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. ق/سوره۵۰، آیه۳۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸۲۰.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۷۵.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۲۹۲.    
۵. ق/سوره۵۰، آیه۳۶.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۳۳.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۵۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۷۷.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۲۴.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «منقبت»، ص۵۵۸.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره ق | لغات قرآن




جعبه ابزار