• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مُنیب (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مرجع: مُنیب (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: نوب (مفردات‌قرآن)، نوب (مفردات‌نهج‌البلاغه)، انابه.


مُنِیب: (لَحَلیمٌ اَوَّاهٌ مُّنیبٌ)
[۱] هود/سوره۱۱، آیه۷۵.    

«مُنِیب» از مادّه‌ «انابه»
[۲] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۸۲۷.    
[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۷۷.    
به معنای رجوع و بازگشت است.
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۹، ص۲۱۳.    



(إِنَّ إِبْراهِيمَ لَحَليمٌ أَوَّاهٌ مُّنيبٌ)
[۵] هود/سوره۱۱، آیه۷۵.    
(چرا كه ابراهیم، بردبار و دلسوز و همواره رجوع كننده به سوى خدا بود.)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۳۰.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: حليم به آن كسى گفته مى‌شود كه در عقوبت دشمن و انتقام گرفتن عجله نمى‌كند و كلمه اواه در باره كسى اطلاق مى‌شود كه زياد از بدى‌ها و ناملايماتى كه مى‌بيند آه مى‌كشد و كلمه منيب اسم فاعل از مصدر انابه به معناى رجوع است و مراد از آن، اين است كه آدمى در هر امرى به خداى تعالى رجوع كند.
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۴۸۷.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۳۲۶.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۹۵.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۷۵.    
)

۱. ↑ هود/سوره۱۱، آیه۷۵.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۸۲۷.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۷۷.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۹، ص۲۱۳.    
۵. ↑ هود/سوره۱۱، آیه۷۵.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۳۰.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۴۸۷.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۳۲۶.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۹۵.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۷۵.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مُنِیب»، ص۵۵۹.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره هود | لغات قرآن
جعبه ابزار