• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مهلت به ضلالت‌پیشگان (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بنا به آیات قرآن، خداوند به ضلالت‌پیشگان مهلت می‌دهد..



مهلت خداوند به ضلالت‌پيشگان و تأخير در عذاب آنها:
۱. «وَ جَعَلُوا لِلَّهِ أَنْداداً لِيُضِلُّوا عَنْ سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعُوا فَإِنَّ مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ؛آنها براى خدا همتايانى قرار داده‌اند، تا مردم را از راه او منحرف و گمراه سازند؛ بگو: (چند روزى از زندگى دنيا و لذات آن) بهره گيريد؛ امّا سرانجام كار شما رفتن به سوى آتش دوزخ است!»
۲. «فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّى حِينٍ‌ • أَ يَحْسَبُونَ أَنَّما نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مالٍ وَ بَنِينَ؛ آنها را در جهل و غفلتشان رها كن تا زمانى كه مرگشان فرا رسد (يا گرفتار عذاب الهى شوند). آيا گمان مى كنند اموال و فرزندانى كه به آنان مى‌بخشيم.»
۳. «وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَ ما يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَ أَنْتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبادِي هؤُلاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ‌ •قالُوا سُبْحانَكَ ما كانَ يَنْبَغِي لَنا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِكَ مِنْ أَوْلِياءَ وَ لكِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَ آباءَهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّكْرَ وَ كانُوا قَوْماً بُوراً؛ به خاطر بياور روزى را كه همه آنان و آنچه را كه غير از خدا مى‌پرستند جمع مى‌كند، آنگاه به آنها مى‌گويد: آيا شما اين بندگان مرا گمراه كرديديا خودشان راه را گم كردند؟! در پاسخ مى‌گويند: منزّهى تو! براى ما سزاوار نبود كه‌ غير از تو اوليايى برگزينيم، ولى آنان و پدرانشان را از نعمتها برخوردار نمودى تا اين‌كه به جاى شکر نعمت ياد تو را فراموش كردند و همگى تباه و هلاك شدند.»


تأخير عذاب دنيايى از زمان استحقاق آن، مهلت خدا به گمراهان:
«قُلْ مَنْ كانَ فِي الضَّلالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمنُ مَدًّا حَتَّى إِذا رَأَوْا ما يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ ...؛بگو: آنها كه در گمراهى بوده‌اند، بايد خداوند به آنها مهلت دهد تا زمانى كه وعده الهى را با چشم خود ببينند: يا مجازات (اين دنيا)، يا عذاب قيامت را!....»
مقصود از «العذاب» عذاب استیصال است.


مهلت خداوند به گمراهان، جلوه رحمت گسترده خدا:
«قُلْ مَنْ كانَ فِي الضَّلالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمنُ مَدًّا حَتَّى إِذا رَأَوْا ما يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ ...؛بگو: آنها كه در گمراهى بوده‌اند، بايد خداوند به آنها مهلت دهد تا زمانى كه وعده الهى را با چشم خود ببينند: يا مجازات (اين دنيا)، يا عذاب قيامت را!....»
با توجّه به صفت «رحمان»، برداشت مذكور استفاده شده است‌.


بيان سنّت «استدراج» و «امهال» خداوند، درباره فرورفتگان در ورطه گمراهى، وظيفه‌اى بر عهده پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله:
«قُلْ مَنْ كانَ فِي الضَّلالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمنُ مَدًّا حَتَّى إِذا رَأَوْا ما يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ ...؛بگو: آنها كه در گمراهی بوده‌اند، بايد خداوند به آنها مهلت دهد تا زمانى كه وعده الهى را با چشم خود ببينند: يا مجازات (اين دنيا)، يا عذاب قيامت را!....»


عذاب دنيايى و يا مرگ، پايان مهلت خداوند به گمراهان:
«قُلْ مَنْ كانَ فِي الضَّلالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمنُ مَدًّا حَتَّى إِذا رَأَوْا ما يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضْعَفُ جُنْداً؛بگو: آنها كه در گمراهى بوده‌اند، بايد خداوند به آنها مهلت دهد تا زمانى كه وعده الهی را با چشم خود ببينند: يا مجازات (اين دنيا)، يا عذاب قيامت را! و به زودى خواهند دانست چه كسى جايگاهش بدتر، و لشكرش ناتوانتر است!»


۱. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۳۰.    
۲. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۵۴.    
۳. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۵۵.    
۴. فرقان/سوره۲۵، آیه۱۷.    
۵. فرقان/سوره۲۵، آیه۱۸.    
۶. مریم/سوره۱۹، آیه۷۵.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۶، ص ۸۱۳.    
۸. مریم/سوره۱۹، آیه۷۵.    
۹. مریم/سوره۱۹، آیه۷۵.    
۱۰. مریم/سوره۱۹، آیه۷۵.    



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۱۰۶، برگرفته از مقاله «مهلت به ضلالت‌پیشگان».    


رده‌های این صفحه : ضلالت | موضوعات قرآنی




جعبه ابزار