میرزا خلیل‌الله اصفهانی، عالم فاضل جلیل، از علمای قرن دوازدهم هجری. وی در اصفهان نزد سیّدحسین موسوی خوانساری بن سیّدابوالقاسم جعفر موسوی خوانساری به‌تحصیل پرداخته است. سیّدحسین خوانساری در «شرح روضة البهیه» در قسمت «مسالة الصلاة علی المجتمعة من الاموات» از این شاگرد دانشمند خود چنین یاد می‌کند: «... اعظَمُ جَلیلٌ مِن ذَوِی الشَّرَفِ و السِیّادَهِ و اَکرَمُ خَلیلٌ مِن اهل العِلمِ و الاِفادَهِ». سال وفات او به دست نیامد. گویا در اواخر قرن دوازدهم یا اوایل قرن سیزدهم هجری وفات یافته است.
