• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ضیف (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




ضَيْف (به فتح ضاد و سکون یاء) از واژگان قرآن کریم به معنای‌ میهمان است.



ضَيْف به معنای‌ میهمان است.
اصل ضیف چنانکه راغب اصفهانی گفته به معنی میل است «ضَافَ‌ اِلَی کَذَا» یعنی به سوی آن میل کرد. علت تسمیه میهمان به ضیف آن است که به طرف انسان میل می‌کند و به منزل او وارد می‌شود. در مفردات و اقرب الموارد گفته: ضیف چون در اصل مصدر است لذا مفرد و جمع در آن یکسان است و جمع بسته نمی‌شود، ولی گاهی جمع آن اَضْیَاف، ضُیُوف، ضِیفَان و اَضَائِف آمده است.
[۶] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده ضیف.



(وَ نَبِّئْهُمْ عَنْ‌ ضَیْفِ‌ اِبْراهِیمَ) (و به آنها از مهمان‌هاى ابراهیم خبر ده.)
ضیف در آیه فوق جمع است و نیز در آیه‌ (قالَ اِنَّ هؤُلاءِ ضَیْفِی‌ فَلا تَفْضَحُونِ) (لوط گفت: «اينها ميهمانان هستند؛ آبروى مرا نريزيد.)


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۰۳-۲۰۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۱۳.    
۳. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۵، ص۸۷.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۱۳.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۱۳.    
۶. شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده ضیف.
۷. حجر/سوره۱۵، آیه۵۱.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۴.    
۹. حجر/سوره۱۵، آیه۶۸.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ضیف»، ج۴، ص۲۰۳-۲۰۴.    






جعبه ابزار