• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نجش

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



نجش به این معناست که شخص بدون قصد خریدن قیمت متاع را زیاد کند تا دیگری بشنود و آن را به مبلغ بیشتری بخرد.




در لغت به فتح نون و جیم یا به سکون جیم به برانگیختن شکار گفته می‌شود، «تنفیر الوحش».
[۳] مصباح المنیر، ج۲، ص۱۵۳.




در اصطلاح این است که شخص بدون قصد خریدن قیمت متاع را زیاد کند تا دیگری بشنود و آن را به مبلغ بیشتری بخرد، خواه قبلاً با بایع تبانی و توافق نموده باشد و خواه ننموده باشد. یا بر اثر توافق قبلی با بایع متاع را به منظور تبلیغ، ستایش و تعریف کند.
و به عبارت دیگر نجش این است که شخص ثمن را زیاد کند نه از جهت میل و رغبت خود در خریدن آن بلکه برای افزودن رغبت دیگری و فریب خوردن وی.



مشهور بین امامیه آن است که نجش فی الجمله حرام است بلکه برخی دعوی اجماع کرده‌اند.
[۵] حداق الناضره، ج۵، ص۱۰.

نجش در نظر شافعی چنان‌که از کتاب الام و مغنی المحتاج استفاده می‌شود حرام است.
و همچنین ابن قدامه در کتاب المغنی آن را منهی‌عنه و حرام دانسته است.
و در کتاب الهدایه (فقه حنفی) آن را مکروه معرفی کرده است.

۳.۱ - دلیل حکم نجش


دلیل این حکم حدیث نبوی است بدین تعبیر: «لا تناجشوا».
[۶] الام، ج۳، ص۹۱.
[۷] مغنی المحتاج، ج۲، ص۳۷.
[۸] الهدایه شرح بدایة المبتدی، ج۳، ص۵۳.
[۹] المغنی ابن قدامه، ج۴، ص۱۶۰.



 
۱. لسان العرب، ماده «نجش»، ج۶، ص۳۵۱.    
۲. مجمع البحرین، ج۴، ص۲۷۳.    
۳. مصباح المنیر، ج۲، ص۱۵۳.
۴. متاجر شیخ انصاری، ص۵۵.    
۵. حداق الناضره، ج۵، ص۱۰.
۶. الام، ج۳، ص۹۱.
۷. مغنی المحتاج، ج۲، ص۳۷.
۸. الهدایه شرح بدایة المبتدی، ج۳، ص۵۳.
۹. المغنی ابن قدامه، ج۴، ص۱۶۰.




جابری عرب‌لو، محسن، فرهنگ فقه اصطلاحات اسلامی، ص۱۷۲-۱۷۳.



جعبه ابزار