• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کلمات هندی قرآن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلمات هندی قرآن به کلماتی از قرآن ، به لغت اهل هند اطلاق می‌شود.



زبان هندی از جمله زبان‌های آریایی است که زبان شناسان آن را از مجموعه زبان‌های هندی ایرانی و از خانواده زبان‌های هندی اروپایی قلمداد می‌کنند.


کلمات قرآنی ذیل به هندی منسوب است:
۱. ابلعی: بنوش: (یا ارض ابلعی ماءک) ؛
۲. طوبی: بهشت : (طوبی لهم وحسن مآب) ؛ ( سیوطی این اسم را در شمار اسامی حبشی نیز ذکر کرده است)
۳. سندس: حریر نازک.
نویسنده کتاب القرائات القرآنیة کلمه «ابلعی» را بدون اختلاف، هندی دانسته، اما کلمه «طوبی» را لغتی شمرده است که مخالفت‌های ضعیفی هم درباره آن هست.
[۶] سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، المتوکلی فیما ورد فی القرآن باللغات، ص۱۰۱.
[۷] شاهین، عبد الصبور، القراءات القرآنیة فی ضوء علم اللغة الحدیث، ص۳۱۹.
[۹] عبد الرحیم، عبد الجلیل، لغة القرآن الکریم، ص۱۸۷.
[۱۰] قلعه جی، محمدرواس، لغة القرآن الکریم، ج۱۹، ص۳۰.



۱. هود/سوره۱۱، آیه۴۴.    .
۲. رعد/سوره۱۳، آیه۲۹.    .
۳. کهف/سوره۱۸، آیه۳۱.    .
۴. دخان/سوره۴۴، آیه۵۳.    .
۵. انسان/سوره۷۶، آیه۲۱.    .
۶. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، المتوکلی فیما ورد فی القرآن باللغات، ص۱۰۱.
۷. شاهین، عبد الصبور، القراءات القرآنیة فی ضوء علم اللغة الحدیث، ص۳۱۹.
۸. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۲، ص۱۳۰.    
۹. عبد الرحیم، عبد الجلیل، لغة القرآن الکریم، ص۱۸۷.
۱۰. قلعه جی، محمدرواس، لغة القرآن الکریم، ج۱۹، ص۳۰.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «کلمات هندی قرآن».    



جعبه ابزار