یحیی بن معاذ رازی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یحیی بن معاذ، از جمله واعظان، زهاد،
صوفیان و از رجال طریقت ایرانی در
قرن سوم قمری بود.
ابوزکریا، یحیی بن معاذ بن جعفر رازی، از مردم
ری و زاهدی اندرزگو در روزگار خود، بی‌مانند بود. به
بغداد رفت و بزرگان صوفیه و عابدان گِردش آمده، برایش منبری فراهم کردند و او را بر آن نشاندند و خود، برابرش بر زمین نشسته، به گفت‌وگو مشغول شدند. از او جملات و اشارات زیبایی به‌جای مانده است.
از سخنان اوست: «سخن خوب، خوب است و بهتر از آن، معنای آن است و بهتر از معنایش، عمل به آن است و بهتر از عمل به آن، پاداش عمل به آن است و از آن بالاتر و بهتر، خشنودی کسی است که این عمل برای او انجام شده است.» او در
بلخ زیست و در
نیشابور درگذشت.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۹۱.
